Asset Publisher Asset Publisher

Skąd się bierze drewno

Zaspokojenie naszego zapotrzebowania na drewno i zapewnienie trwałości lasów nie są sprzecznymi interesami. Drewno w Polsce jest naturalnym bogactwem, które jest całkowicie odnawialne.

Gwarantuje to wielofunkcyjna, zrównoważona gospodarka leśna, prowadzona przez Lasy Państwowe, opiekujące się 77,5 proc. polskich lasów (największa w Unii Europejskiej organizacja zarządzająca lasami publicznymi).

Leśnicy pozyskują drewno w granicach wyznaczonych przez standardy ekologicznej gospodarki, badania naukowe i 10-letnie plany urządzenia lasu, zatwierdzane przez ministra środowiska – średnio do 55–60 proc. drewna, które przyrasta w lesie; cała reszta zwiększa zapas na pniu. Dlatego nasze zasoby drewna rosną z roku na rok i są już dwukrotnie większe niż pół wieku temu. Wynoszą 2,4 mld m sześc., w tym w Lasach Państwowych – blisko 1,9 mld m sześc., co czyni je piątymi co do wielkości w Europie. Kupując drewno lub produkty z drewna z Lasów Państwowych, mamy pewność, że surowiec został pozyskany w sposób niezagrażający przyrodzie.

Również zasobność drzewostanów w lasach zarządzanych przez PGL LP stale rośnie. W roku 1991 wynosiła 190 m sześc./ha, a 20 lat później, w 2011 r. – już 254 m sześc./ha. Według międzynarodowych statystyk polskie lasy zaliczają się pod tym względem do czołówki europejskiej, charakteryzując się ponaddwukrotnie wyższą przeciętną zasobnością niż pozostałe lasy Starego Kontynentu.

Stale rosnąca zasobność drzewostanów, a tym samym przyrastające zasoby drewna w Lasach Państwowych umożliwiają stopniowe zwiększanie jego pozyskania

Stale rosnąca zasobność drzewostanów, a tym samym przyrastające zasoby drewna w Lasach Państwowych umożliwiają stopniowe zwiększanie jego pozyskania.
 
Głównym dostawcą surowca na polski rynek są Lasy Państwowe, które pokrywają ponad 90 proc. zapotrzebowania krajowego przemysłu i mieszkańców. Aby zaspokoić rosnący popyt, leśnicy zwiększają pozyskanie drewna: od 1990 r. wzrosło ono przeszło dwukrotnie – do ponad 35 mln m sześc. Ponieważ jednocześnie rośnie powierzchnia lasów, a przede wszystkim ich zasobność, naukowcy oceniają, że Lasy Państwowe będą mogły zwiększyć pozyskanie drewna do 40 mln m sześc. w 2030 r. i 45 mln m sześc. w połowie stulecia.

Warto pamiętać, że przychody Lasów Państwowych w ponad 90 proc. pochodzą właśnie ze sprzedaży drewna. To zapewnia im samodzielność finansową i umożliwia wykonywanie licznych zadań na rzecz polskich lasów i ich użytkowników bez korzystania z pieniędzy podatników (inaczej niż w wielu innych krajach Europy).

Zwiększają się nie tylko nasze zasoby drewna, lecz także powierzchnia lasów. W połowie XX w. zajmowały nieco ponad jedną piątą obszaru Polski, a dziś już niewiele mniej niż jedną trzecią. Lasy Państwowe pozyskują drewno, ale w tym samym czasie odnawiają drzewostany i zalesiają dotychczasowe nieużytki. Co roku leśnicy sadzą aż 500 mln nowych drzew, czyli średnio… 57 tys. na godzinę.


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Nadleśnictwo - historia

Nadleśnictwo - historia

Historia administracji leśnej na terenie obecnego nadleśnictwa ma prawie 200 lat.
  W 1810 roku powstało Königlichen Oberförsterei Jacobshagen, czyli Królewskie Nadleśnictwo Jakubowo (do 1948r. Dobrzany nazywały się Jakubowo).
Mapy i operaty urządzeniowe z 1820r., a zwłaszcza z 1867r. świadczą o planowej gospodarce leśnej. Nadleśnictwo zarządzało dość dużymi kompleksami leśnymi systematycznie powiększanymi i scalanymi poprzez wykup gruntów i lasów prywatnych, które i tak w okresie przedwojennym zajmowały ok.50% ogółu lasów stanowiących późniejszy obręb Dobrzany.
Lesistość terenów położonych w granicach nadleśnictwa Dobrzany była w okresie przedwojennym dużo mniejsza niż obecnie i nie przekraczała 20%, a w okolicach Stargardu, Pęzina, Starej Dąbrowy była poniżej 10% - oczywistością było rolnicze wykorzystanie żyznych gleb.
Dobrzany administrowały dużymi kompleksami leśnymi. W 1912 roku obszar lasów wynosił 4083 ha, w tym dęby zajmowały 620 ha, buki -1450 ha, brzozy -150 ha, olchy -70 ha, sosny -1120 ha, świerki -200 ha.
Gospodarka leśna dawała zatrudnienie około 300 robotnikom, przyczyniła się też do utworzenia nowych dróg do okolicznych wiosek. Konieczność wywózki drewna spowodowała przecinki, utwardzanie dróg, połączenie ich z szosami. Największą inwestycją była droga brukowana Dobrzany-Trąbki zbudowana w 1872 roku.
W początkach XX wieku uporządkowano także las miejski i oznaczono dla celów turystycznych pomniki przyrody. Szczególnie wyeksponowano zrośnięte buki, które nazwano „leśni bracia".
Pierwszego października 1972 roku nadleśnictwo Dobrzany połączono z nadleśnictwami: Chociwel, Dolice za wyjątkiem leśnictwa Płotno.
W 1976 roku zgodnie z zarządzeniem dyrektora Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych rozwiązane zostały dotychczasowe lesnictwa: Dobrzany, Błotno, Suchań, Kozia Góra, Pęzino, Lisowo, Wieleń, Karkowo, Lublino, Dolice, Mogilica, Ziemomyśl, w miejscu leśnictw wprowadzono: Leśnictwo Obrębu Leśnego Dolice, Leśnictwo Obrębu Leśnego Dobrzany, Leśnictwo Obrębu Leśnego Chociwel.
W obecnych granicach nadleśnictwo funkcjonuje od 1993 roku, po przekazaniu części gruntów do Nadleśnictwa Choszczno i utworzenia jednego obrębu Dobrzany