Asset Publisher
Wiosna przyszła wraz z pożarami
Przyszła wiosna a z nią problem wypalania traw, bardzo często jest to powód powstawania pożarów lasu.
Od pokoleń wśród wielu ludzi panuje bowiem przekonanie, że spalenie trawy spowoduje szybszy i bujniejszy jej odrost, a tym samym przyniesie korzyści ekonomiczne. Jest to jednak całkowicie błędne myślenie. Rzeczywistość wskazuje, że wypalanie traw prowadzi do nieodwracalnych, niekorzystnych zmian w środowisku naturalnym – ziemia wyjaławia się, zahamowany zostaje bardzo pożyteczny, naturalny rozkład resztek roślinnych oraz asymilacja azotu z powietrza. Do atmosfery przedostaje się szereg związków chemicznych będących truciznami zarówno dla ludzi jak i zwierząt. Wypalanie traw jest również przyczyną wielu pożarów, które niejednokrotnie prowadzą niestety także do wypadków śmiertelnych. Rocznie w tego rodzaju zdarzeniach śmierć ponosi kilkanaście osób.
Na łąkach, nieużytkach, w przydrożnych rowach i na miedzach pojawiają się niszczące płomienie. Jest to znak, że rozpoczyna się sezon na wypalanie traw. Wypalanie traw jest nie tylko niebezpieczne dla ludzi, ale także dla przyrody.
Wraz z nadejściem wiosny ruszyła kolejna edycja kampanii "RATUJMY SKOWRONKI", cykliczna akcja, której celem jest zapobieganie wypalaniu traw oraz informowanie społeczeństwa o negatywnych skutkach oddziaływania ognia na środowisko przyrodnicze.
Asset Publisher
Asset Publisher
Nadleśnictwo - historia
Nadleśnictwo - historia
Historia administracji leśnej na terenie obecnego nadleśnictwa ma prawie 200 lat.
W 1810 roku powstało Königlichen Oberförsterei Jacobshagen, czyli Królewskie Nadleśnictwo Jakubowo (do 1948r. Dobrzany nazywały się Jakubowo).
Mapy i operaty urządzeniowe z 1820r., a zwłaszcza z 1867r. świadczą o planowej gospodarce leśnej. Nadleśnictwo zarządzało dość dużymi kompleksami leśnymi systematycznie powiększanymi i scalanymi poprzez wykup gruntów i lasów prywatnych, które i tak w okresie przedwojennym zajmowały ok.50% ogółu lasów stanowiących późniejszy obręb Dobrzany.
Lesistość terenów położonych w granicach nadleśnictwa Dobrzany była w okresie przedwojennym dużo mniejsza niż obecnie i nie przekraczała 20%, a w okolicach Stargardu, Pęzina, Starej Dąbrowy była poniżej 10% - oczywistością było rolnicze wykorzystanie żyznych gleb.
Dobrzany administrowały dużymi kompleksami leśnymi. W 1912 roku obszar lasów wynosił 4083 ha, w tym dęby zajmowały 620 ha, buki -1450 ha, brzozy -150 ha, olchy -70 ha, sosny -1120 ha, świerki -200 ha.
Gospodarka leśna dawała zatrudnienie około 300 robotnikom, przyczyniła się też do utworzenia nowych dróg do okolicznych wiosek. Konieczność wywózki drewna spowodowała przecinki, utwardzanie dróg, połączenie ich z szosami. Największą inwestycją była droga brukowana Dobrzany-Trąbki zbudowana w 1872 roku.
W początkach XX wieku uporządkowano także las miejski i oznaczono dla celów turystycznych pomniki przyrody. Szczególnie wyeksponowano zrośnięte buki, które nazwano „leśni bracia".
Pierwszego października 1972 roku nadleśnictwo Dobrzany połączono z nadleśnictwami: Chociwel, Dolice za wyjątkiem leśnictwa Płotno.
W 1976 roku zgodnie z zarządzeniem dyrektora Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych rozwiązane zostały dotychczasowe lesnictwa: Dobrzany, Błotno, Suchań, Kozia Góra, Pęzino, Lisowo, Wieleń, Karkowo, Lublino, Dolice, Mogilica, Ziemomyśl, w miejscu leśnictw wprowadzono: Leśnictwo Obrębu Leśnego Dolice, Leśnictwo Obrębu Leśnego Dobrzany, Leśnictwo Obrębu Leśnego Chociwel.
W obecnych granicach nadleśnictwo funkcjonuje od 1993 roku, po przekazaniu części gruntów do Nadleśnictwa Choszczno i utworzenia jednego obrębu Dobrzany
