Rezerwaty to wydzielone obszary o szczególnych wartościach przyrodniczych, zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym. Ogranicza się tam gospodarkę leśną.

Na terenie zarządzanym przez Nadleśnictwo Dobrzany znajdują się następujące rezerwaty:

 *„Głowacz" - rezerwat leśny o pow. 78,70 ha, utworzony Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 11.04.1985 r. w celu zachowania rzeźby terenu charakterystycznej dla krajobrazu młodo-glacjalnego moreny czołowej charakteryzuje się licznymi wzniesieniami gdzie różnice poziomów sięgają do 30 metrów i nachyleniem stoków 10%. Najwyższe wzniesienie to góra Głowacz o wys. około 180 m n. p. m.

  Na terenie rezerwatu występują torfowiska mszarne (największe o powierzchni 11ha) oraz mokradła śródleśne, które wraz z licznymi bezodpływowymi zagłębieniami wpisują się w jego krajobraz. Lasy, to zbliżone do naturalnych buczyny żyzne Melico-Fagetum i kwaśne Luzulo pilosae-Fagetum, olsy (torfowcowe i porzeczkowe) wraz z lokalną populacją gatunków roślin leśnych (podkolan biały, kruszczyk szerokolistny, czerniec gronkowy), oraz występującymi na powierzchni torfowiska (przygiełka biała, turzyca bagienna, rosiczka okrągłolistna, bagno zwyczajne, modrzewnica zwyczajna).

  Największym walorem rezerwatu jest zróżnicowanie biotopów, dynamiczny charakter lasów pochodzących z samosiewów na dawnych gruntach porolnych, które ulegają spontanicznej renaturyzacji. W rezerwacie znajdują się trzy torfowiska (powstałe w wyniku lądowacenia jeziora) oraz mokradła (w czterech pokrytych roślinnością wodną i szuwarową nie występują procesy torfotwórcze ze względu na wahania poziomu wód).

  Rezerwat przyrody posiada Plan ochrony rezerwatu zatwierdzony Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dn. 18 kwietnia 2017 r. w sprawie ustanowienia planu ochrony dla rezerwatu przyrody „Głowacz” ( Dz. Urz. Woj. Zach. z 25 kwietnia 2017 r. poz. 1763).

 * „Krzemieńskie Źródliska" - rezerwat przyrody nieożywionej o pow. 75,94 ha, utworzony Rozporządzeniem nr 62/2007 Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 29.10.2007 r. w celu zachowania źródlisk z rzadkimi zespołami roślinnymi i ostoi fauny. W skład rezerwatu wchodzi zespół dobrze zachowanych źródlisk, małe jeziorko Chotom, przez które wody ze źródeł spływają do jeziora Krzemień i las na brzegu jeziora Krzemień.
   W rezerwacie występują wychodnie warstw wodonośnych które rozwijają unikalne ekosystemy źródliskowe i bagienne. Uwagę należy także zwrócić na liczne wartości przyrodnicze. Najbogatszym zespołem roślinnym jest łęg olszowo-jesionowy. W drzewostanie dominuje olsza czarna. Dobrze wykształconą warstwę krzewów buduje: wawrzynek wilczełyko, jawor, leszczyna, trzmielina i porzeczka czarna. W warstwie zielnej występują: turzyca rzadkokłosowa i fiołek błotny. Na terenie rezerwatu stwierdzono blisko 170 gatunków grzybów makroowocnikowych.
   Przyrodniczą wartość terenu podnosi lokalizacja w obszarach Natura 2000: obszar specjalnej ochrony ptaków – Ostoja Ińska PLB320008 oraz specjalny obszar ochrony siedlisk – Pojezierze Ińskie PLH320067.

* „Bórbagno Miałka" - Rezerwat powołano na podstawie Rozporządzenia Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 29 października 2007 r. (Dz. Urz. Woj. Zach. Nr 108 poz. 1875 z dnia 8 listopada 2007r.).

  Rezerwat florystyczny zajmował powierzchnię 34,20 ha, celem ochrony zgodnie z rozporządzeniem było zachowanie boru bagiennego z rzadkimi gatunkami roślin naczyniowych i torfowców. Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 29 listopada 2017 r. (Dz. Urz. Woj. Zach. Nr 108 poz. 5145 z dnia 8 listopada 2017 r.) powiększono zasięg rezerwatu do 49,82 ha, zmianie uległ rodzaj rezerwatu na torfowiskowy oraz zmodyfikowano cel ochrony na: zachowanie mozaiki siedlisk torfowiskowych i leśnych z charakterystyczną dla nich florą i fauną.

  Rezerwat usytuowany jest na zachód od południowej odnogi jeziora Ińskiego. Wschodnia granica biegnie przez środek bagna, w części północnej i zachodniej graniczy z uprawami polnymi. Położony jest w woj. zachodniopomorskim, gminie Ińsko, obrębie ewidencyjnym Linówko. Heterogeniczność siedlisk oraz niejednorodne stosunki wodne są przyczyną jego dużej różnorodności florystycznej. Na wschód od rezerwatu znajdują się rozległe łąki z zagłębieniami otoczonymi zaroślami wierzbowymi wypełnionymi wodą lub porośniętymi szuwarem turzycowym. Pozostałości boru bagiennego znajdują się głównie w części zachodniej i północnej kompleksu leśnego. W rezerwacie występuje: bagno zwyczajne, borówka bagienna, żurawina błotna, wełnianka pochwowata, pływacz zwyczajny, turzyca ciborowata, turzyca pospolita, turzyca długokłosa i turzyca pęcherzykowata, oraz wrzos zwyczajny. Warstwę mszystą stanowią torfowce

   Podmokły teren rezerwatu jest lokalną ostoją zwierzyny w polnym krajobrazie terenów pomiędzy wsiami Ścienne i Linówko.

   Rezerwat posiada Plan ochrony rezerwatu zatwierdzony Zarządzeniem Nr 15/2013 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dn. 28 maja 2013 r. (Dz. Urz. Woj. Zach. z 2013 r. poz. 2206), zmieniony Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 31 marca 2017 r. (Dz. Urz. Woj. Zach. z 2017 r. poz. 1512).
   Przyrodniczą wartość terenu podnosi lokalizacja w obszarach Natura 2000: obszar specjalnej ochrony ptaków – Ostoja Ińska PLB320008 oraz specjalny obszar ochrony siedlisk – Pojezierze Ińskie PLH320067.