Wydawca treści
Wiosna przyszła wraz z pożarami
Przyszła wiosna a z nią problem wypalania traw, bardzo często jest to powód powstawania pożarów lasu.
Od pokoleń wśród wielu ludzi panuje bowiem przekonanie, że spalenie trawy spowoduje szybszy i bujniejszy jej odrost, a tym samym przyniesie korzyści ekonomiczne. Jest to jednak całkowicie błędne myślenie. Rzeczywistość wskazuje, że wypalanie traw prowadzi do nieodwracalnych, niekorzystnych zmian w środowisku naturalnym – ziemia wyjaławia się, zahamowany zostaje bardzo pożyteczny, naturalny rozkład resztek roślinnych oraz asymilacja azotu z powietrza. Do atmosfery przedostaje się szereg związków chemicznych będących truciznami zarówno dla ludzi jak i zwierząt. Wypalanie traw jest również przyczyną wielu pożarów, które niejednokrotnie prowadzą niestety także do wypadków śmiertelnych. Rocznie w tego rodzaju zdarzeniach śmierć ponosi kilkanaście osób.
Na łąkach, nieużytkach, w przydrożnych rowach i na miedzach pojawiają się niszczące płomienie. Jest to znak, że rozpoczyna się sezon na wypalanie traw. Wypalanie traw jest nie tylko niebezpieczne dla ludzi, ale także dla przyrody.
Wraz z nadejściem wiosny ruszyła kolejna edycja kampanii "RATUJMY SKOWRONKI", cykliczna akcja, której celem jest zapobieganie wypalaniu traw oraz informowanie społeczeństwa o negatywnych skutkach oddziaływania ognia na środowisko przyrodnicze.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Hodowla Lasu
Hodowla Lasu
Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych. Hodowla lasu obejmuje zbiór i przechowywanie nasion drzew, produkcję sadzonek na szkółkach, zakładanie oraz pielęgnację i ochronę upraw leśnych oraz drzewostanów.
Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia. W Nadleśnictwie Dobrzany odnowienia obejmują rocznie ok. 200 ha na powierzchniach otwartych i pod okapem drzewostanu.
Bierzemy także udział w programie zwiększania lesistości kraju poprzez pomoc w sporządzaniu planów zalesieniowych dla prywatnych właścicieli gruntów rolnych. Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Na terenie Nadleśnictwa Dobrzany znajduje się szkółka otwarta, produkująca sadzonki z odkrytym systemem korzeniowym, która w pełni realizuje zapotrzebowanie na materiał sadzeniowy, niezbędny do wykonania corocznych prac odnowieniowych.
Odnowienia możemy podzielić na odnowienia sztuczne, czyli sadzenie sadzonek lub wysiewanie nasion przez człowieka, oraz odnowienia naturalne, czyli zjawisko samoistnego powstania młodego pokolenia drzew pod okapem drzewostanu lub w jego sąsiedztwie. Na siedliskach żyznych, zalesionych przed laty głównie sosną, wprowadzamy obecnie, pod osłoną istniejącego drzewostanu buka a na powierzchniach otwartych dąb szypułkowy. Odnowienia naturalne w lasach zagospodarowanych nie przebiegają zazwyczaj żywiołowo, lecz są wspomagane przez człowieka. Prace polegają na spulchnieniu gleby pod okapem drzewostanu w roku, w którym spodziewany jest duży urodzaj nasion oraz rozluźnieniu drzew, tak by do dna lasu dochodziła odpowiednia ilość światła niezbędna dla rozwoju młodych siewek.
Corocznie Nadleśnictwo Dobrzany pielęgnuje średnio ok. 600 ha upraw leśnych. Polega to na wykaszaniu chwastów i spulchnianiu gleby wokół sadzonek. Wykonuje się również cięcia pielęgnacyjne, które w zależności od wieku drzewostanu mają inny charakter i noszą inną nazwę: czyszczenia wczesne w okresie uprawy, czyszczenia późne w okresie młodnika, trzebieże wczesne w okresie dojrzewania drzewostanu oraz trzebieże późne w okresie dojrzałości drzewostanu.
Czyszczenia wczesne wykonujemy corocznie na obszarze ok. 140 ha, czyszczenia późne – 215 ha, trzebieże wczesne – 370 ha, a trzebieże późne – na ok. 740 ha.